دوستت دارم

نیازمند چیزی بودم که باورش کنم
نگاهت بر من افتاد و باور کردم
خواهان کسی بودم تا باورش کنم
خود و رویاهایت را با من تقسیم کردی
و باورت کردم..

اما

آنچه که به راستی نیازمندش بودم
باور کردن خود بود.
مرا به دنیای درونت بردی
و با اکسیر عشق یاریم کردی
و به برکت توست
که زنده ام لمس می کنم و باور دارم
کسی چیزی یا خود را........

                                                      آری تنها به خاطر وجود توست....